کارایی روش بکموند در ارزیابی شبکۀ جادۀ جنگلی در روش چوبکشی زمینی با اسکیدرهای چرخ لاستیکی (مطالعۀ موردی: سری نمخانه، جنگل خیرود)

جاده‌سازی از پرهزینه‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها در مدیریت طرح‌های جنگلداری است و بر هزینه‌های بخش‌های مختلف مدیریتی جنگل تأثیر بسزایی دارد. در نتیجه باید قبل از ساخت شبکۀ جادۀ جنگلی، ارزیابی فنی ‌و‌‌ اقتصادی دقیقی در مورد گزینه‌های مختلف طراحی‌شده برای انتخاب بهترین گزینۀ شبکۀ جاده صورت گیرد. روش بکموند در رابطه با قابلیت‌های خروج چوب وسایل کشندۀ زمینی (اسکیدر چرخ لاستیکی) یکی از روش‌های رایج در ایران جهت ارزیابی گزینه‌های مختلف شبکۀ جادۀ جنگلی به منظور انتخاب بهترین گزینۀ شبکۀ جاده است. در این تحقیق که در بخش نم‌خانۀ جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود انجام شد، با محاسبۀ حداکثر فاصلۀ چوبکشی تئوریک و ایجاد بافرهایی به همان عرض در اطراف شبکۀ جادۀ جنگلی موجود، مساحت مناطقی که در آن‌ها قابلیت خروج چوب به‌ وسیلۀ اسکیدر چرخ لاستیکی وجود داشت، با استفاده از روش بکموند محاسبه شد. سپس با در نظر گرفتن عوامل محدودکنندۀ چوبکشی اسکیدرهای چرخ لاستیکی، ‌مساحت مناطق زیر پوشش چوبکشی اسکیدر چرخ لاستیکی محاسبه شد و با مساحت مناطق زیر پوشش چوبکشی اسکیدر چرخ لاستیکی با استفاده از روش بکموند مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش تئوریک ارزیابی بدون توجه به محدودیت‌های چوبکشی زمینی با اسکیدرهای چرخ لاستیکی، بهترین گزینۀ شبکۀ جادۀ جنگلی نیست و در استفاده از این روش باید محدودیت‌های چوبکشی زمینی مورد توجه قرار گیرد.